زبان دین و زبان اسلام، یکی از مباحث فلسفه دین و کلام جدید است. این مبحث به سه ساحت معناشناسی اسماء و صفات الهی، معناشناسی گزارههای دینی و اثباتپذیری باورهای دینی میپردازد. هدف مقاله حاضر، تبیین معناشناختی گزارههای دینی است. بدین منظور دیدگاه پوزیتیویسم و نظریه تحلیل زبانی، گزارش و نقادی شده و نظریه واقعنماییِ گزارههای اسلامی به عنوان نظریه مختار مطرح شده است.